Gezinsuitbreiding
Op een mooie dag ergens in januari 2009 besloot mijn
personeel dat het wel leuk was om er een klein katje bij te nemen. Voorheen woonden hier vier katten; Blackie, de oude
afgekeurde raskat, Amber, de rode boerderijkat, mijn zoontje Salem en ik
natuurlijk. Onze oude Blackie is er niet meer, hij werd 19 jaar en is overleden
aan een herseninfarct. Amber vond het niet zo leuk dat Beaglebeest Suki er bij
kwam en zocht een ander huis. Hij woont inmiddels vrij en blij bij de buurvrouw
een paar straten verderop. Dus toen waren er nog twee over.
Mijn personeel werd het al snel eens dat het een raskat zou
worden. Mijn vrouwtje speurde op internet en vond het Maine Coon ras erg mooi.
Ook de baas keek vol bewondering naar de grote katten met de vrolijke pluimpjes
aan de oren.
De keuze was gemaakt. Nu de kleur nog. Er zijn zoveel
kleuren mogelijk! Het liefst wilde ze een wildkleur maar in ieder geval eentje
met duidelijke streepjes. Het vrouwtje ging weer op zoek. Dagen zat ze op
internet te speuren en iedere keer hoorde ik weer: ‘oh, en ah, wat lief!’ .
Maar bij geen één was het liefde op het eerste gezicht.
Tot een mooie dag in april, het vrouwtje zat weer eens
intens naar het scherm te staren toen ze ineens opveerde. Ze pakte me op, riep:
‘Pluisje, ik heb er één gevonden!’ Ze sleepte me naar de laptop en liet me een
foto zien van een zilver/grijs poesje, met flinke pluimpjes aan de oren. Oh,
wat een mooie, dacht ik en knorde tevreden. Snel maakte ze een afspraak om te
gaan kijken.
Diezelfde week ging het personeel op bezoek. Toen ze ’s
avonds thuiskwamen vertelde ze dat ze het poesje hadden gekocht en dat ze eind
juni of begin juli bij ons zou komen wonen. Ik was zo blij! Ik snuffelde aan
mijn vrouwtje en ik rook het onbekende geurtje van mijn nieuwe vriendinnetje. Gelukzalig
viel ik in slaap.
De weken gingen voorbij, wat duurt wachten toch lang…….
Na een tijdje vond mijn personeel dat het weer tijd werd om
op bezoek te gaan. Even bellen en de volgende dag op pad. Ik bleef wachten voor
het raam. Het was al donker toen ze eindelijk thuis kwamen. Het vrouwtje
straalde helemaal en de baas liep te glunderen. “Nou Pluisje hou je vast.” zei
hij terwijl hij me flink knuffelde. “Je krijgt twee vriendinnetjes! Het zusje
was nog beschikbaar dus we hebben er twee genomen.” Ik spinde nog eens extra
hard, wat fijn!
Maar nu nog wachten……het duurde zolang. Spulletjes werden
gekocht en er werd een extra kussentje in mijn kamer gelegd. Dan kon ik alvast
mijn geurtje daarop verspreiden.
Eindelijk was het dan zover, mijn vriendinnetjes mochten
gehaald worden. De baas had al eten en drinken en een kleine kattenbak in de
andere kamer gezet zodat ze uit konden rusten van de reis. Mijn extra kussentje
en het dekentje van Suki lagen daar ook. Het personeel pakte de reismanden en
gingen op weg. Zenuwachtig bleef ik achter…hoe zouden ze zijn, zouden ze me wel
lief vinden? Zou het vrouwtje mij nog wel lief vinden, ze zijn zo mooi….
Eindelijk kwamen ze weer terug. Kleine miauwtjes klonken uit
de manden. Voorzichtig rook ik aan de kleine neusjes die door het gaas
probeerde te snuffelen. Wat waren ze klein! De baas deed het deurtje van de
mand open, pakte mij op en zei dat we ze nu even met rust moesten laten zodat
ze op hun gemak de omgeving konden verkennen. Ik werd op de overloop gezet en
de deur ging op een kleine haak. Ik kon ze wel zien en ruiken maar er niet bij
komen. Het vrouwtje zei dat ik snel echt kennis met ze mocht maken. De volgende
dag moest het personeel werken en dan zouden ze nog in de kamer blijven maar de
dag erna zou ik de hele dag met ze mogen spelen. Ik kroop in mijn hangmatje aan
de krabpaal en ging lekker slapen. Dromen over de kleine poesjes ……
Word vervolgd….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten