Halloween 2011 - Het Feest (Hyves-2011)

Voor het jaarlijkse Halloweenfeest op Hyves schreef ik altijd een griezelverhaal. Een aantal weken voor het feest konden vrienden zich opgeven voor een rol in het verhaal. Ongeveer twee weken voor Halloween werd er dagelijks een deel geplaatst. Het laatste deel werd altijd op de dag van Halloween geplaatst.

Ik heb dat, met veel plezier, drie jaar gedaan. Toen stopte Hyves ermee......

Hieronder het eerste verhaal. De dikgedrukte namen zijn dierenvrienden die zich voor een rol in het verhaal hadden opgegeven. Ohja, het verhaal gaat over dieren! Er doen verschillende dieren in dit verhaal mee, katten, honden, cavia's en vogels.

Geplaatst op 17-10-2011

Het was de avond voor het grote openingsfeest. Shana, de directeur van de Zoo, zat samen met Kruimel en Rakker in het kantoortje te vergaderen. “We moeten meer bezoekers naar de Zoo krijgen”, zuchtte Shana, “Het is veel te stil hier.” Kruimel keek Rakker aan en haalde haar schouders op, “Hoe moeten we dat doen?” Shana keek sip, “Geen idee…”

Buiten woei de wind rond het kantoortje en harde tikken op het dak en ramen maakten duidelijk dat het nu ook was gaan regenen. “Brrr, wat is het weer toch snel omgeslagen”, bibberde Rakker, “en ik moet zo ook nog de laatste voederronde doen!”

Geplaatst op 18-10-2011

Ondertussen zaten Wolf, Nanny, Fizz, Beppie & Boppie en Jan & Scrat in Cadoca te keuvelen. “Laten we vanavond, als de Zoo dicht is, alvast de boel gaan versieren.” zei Wolf. De andere keken op. “Dat is een goed idee.” kwetterden Jan & Scrat.

Nanny wibbelde snel naar huis om de versierspullen van Evony te lenen en Fizz ging alvast bitterballen bakken. Wolf plaatste een berichtje in het forum dat ze naar de Zoo waren om de boel te versieren en dat de andere bezoekers daar konden meehelpen als ze wilden. Bij de poort van de Zoo aangekomen stelde Wolf voor om op te splitsen zodat ze de hele Zoo konden versieren.

Geplaatst op 19-10-2011

In het kantoortje zaten de drie beheerders elkaar aan te kijken. “Ik moet voor morgen nog het een en ander regelen”, zei Shana, “als jullie nu de dieren gaan verzorgen regel ik de laatste dingen en kunnen we naar bed.”

Kruimel en Rakker knikten, “Prima, kom op Rakker”, zei Kruimel, “als jij de buitendieren doet, doe ik de binnendieren en de aquaria.” Rakker knikte en liep de regen in.

Potjandorie, trap ik er toch weer in! Mag ik weer door de regen en wind terwijl die slimme Kruimel lekker de binnenhokken doet. Dacht hij nog voordat hij de donkere Zoo inliep.

Geplaatst op 20-10-2011

Bij de grote boom stond Wolf onder zijn kin te krabben, “Hoe krijg ik die slinger nou in de boom?” Jan&Scrat keken bedenkelijk, “Als jij nou in de boom klimt”, zei Jan tegen Scrat, “dan fladder ik naar de top van de boom. Als Wolf dan het uiteinde vasthoudt en om de boom loopt dan kunnen we met zijn alle de boom versieren.”

Scrat kroop de boom in en Jan fladderde naar de top terwijl Wolf rustig om de boom liep. Ondertussen snelde Rakker langs de boom en hoorde rare geluiden, het leek wel of er iemand aan de boom krabbelde. Toen hij verder liep voelde hij iets langs zijn gezicht strijken. Hij schrok zich een hoedje en sjaaltje, wat wel heel handig was in die kou, en rende snel door.

Geplaatst op 21-10-2011

Scrat kroop voorzichtig in de boom, toen hij halverwege bleef zitten om uit te rusten hoorde hij ineens gestamp en gehijg. Zijn veren gingen rechtop staan en hij bibberde van angst. Hij sloeg zijn klauwen diep in de bast van de boom die luid kraakte. Jan hoorde het gehijg ook en schrok, snel fladderde hij heen en weer, de slinger woest achter hem aan slepend. Wolf was ondertussen aan de andere kant van de boom beland. Daar was het nog donkerder dan aan de andere kant. Hij hoorde gekraak, gestamp en zwaar hijgen. Net toen hij terug wilde lopen voelde hij een stevige ruk aan de slinger en kukelde met een zware grom in het struikje achter hem. Jan voelde de ruk aan de slinger en tuimelde dwars door de boom naar beneden.

Geplaatst op 22-10-2011

Shana zat in haar kantoortje druk te werken op de computer. Ze keek op en liep naar het raam. Het lijkt wel of ik gegrom hoor. Ze tuurde door het raampje de donkere Zoo in maar zag niets. Met een zucht draaide ze zich om, nam een likje kittenmelk en ging weer verder. Ondertussen was ook Kruimel druk bezig met de binnendieren. Ze liep in de grote hal waar de verblijven inmiddels ook al donker waren. Het was er muisstil, je zou een speld kunnen horen vallen, maar die viel niet dus je hoorde niets. Kruimel liep naar de grote opslagplaats achter in de hal om voer te pakken voor de dieren die ‘s nachts wilde eten. Plotseling hoorde ze krassen op het dak….het leek of er iemand op het dak liep. Kruimel klom de trap op naar de bovenverdieping en keek naar boven. Door het glazen plafond zag ze vage schimmen bewegen op het dak. Ze wilde heel graag weten wie er op het dak zat, misschien was het wel SinterPluis! Ze opende het grote dakluik en hoorde toen een ijzingwekkend gekrijs! Ze kreeg een wit toetje van schrik en trok gauw het luik weer dicht. Ze wilde snel naar beneden rennen maar struikelde en viel met een luid gemauw van de trap. Versuft bleef ze onderaan de trap liggen.

  

Geplaatst op 23-10-2011

Nanny Branny en de Beppende Boppers, besloten de grote hal fleurig te versieren. Ze hadden bedacht lange slierten gekleurd plastic langs de buitenmuren te hangen. Nanny wibbelde en de Beppende Boppers fladderden het dak op. Nanny deelde de slierten uit, Beppie pakte de slingers aan en Boppie prikte ze in het hout. Het dak was erg glibberig door de regen waardoor de Beppende Boppers steeds weg gleden. Hun nageltjes krasten over het dak. Ineens ging het dakluik open en vlogen de Beppende Boppers door de lucht. Nanny wibbelde op dat moment net naar de andere kant en kreeg de Beppende Boppers in haar nek. Met een gegil en gekrijs tuimelden ze naar beneden. Daar bleven ze verstijfd van schrik liggen. Toen ze van de schrik bekomen waren en weer op wilde krabbelen hoorde ze een klagelijk soort mauwen uit de hal. Het was een geluid waar de haren van je staart recht omhoog van gingen staan. Nanny wibbelde vlug naar Regenboogland en de Beppende Boppers vielen van hun stokje.

Geplaatst op 24-10-2011

Shana was intussen weer verdiept in haar computer activiteiten toen ze een gegil en gekrijs uit de Zoo hoorde. Ze stuiterde op en rende naar buiten. Wat is er toch aan de hand?? Met een ongeruste blik in haar ogen sjeesde ze de Zoo in. Toen ze bij de grote boom kwam hoorde ze gekreun en gekerm. Jan lag verfomfaaid op de grond. Voorzichtig liep Shana naar hem toe.

“Een grote zwarte schim kwam hier voorbij en rukte me uit de boom. Het was een monster!”

Shana keek om zich heen en zag Scrat vastgenageld in de boom zitten. Hij knikte bevestigend, “Een groot hijgend monster!”

Vanuit de bosjes klonk gegrom, “Een monster met tentakels en stampvoeten,” zei Wolf, “Hij rukte zo de slinger uit mijn poten en gooide me in de bosjes!” Hij klom uit de bosjes en pakte Scrat uit de boom. “Mogen we in jouw kantoortje schuilen?” Vroeg Wolf en keek Shana met grote puppy-ogen aan. Shana knikte, ”Dat is goed, maar ik ga nog even op onderzoek uit. Doe de deur goed dicht.” Wolf liep met Jan en Scrat naar het kantoortje en trok de deur achter zich dicht. Shana zuchtte eens diep…..een zwart hijgend monster met stampvoeten en tentakels?

Geplaatst op 25-10-2011

Rakker rende en rende, alsof zijn leven ervan afhing! Wat waren dat voor rare geluiden geweest bij de grote boom? En wat had er langs zijn gezicht gestreken? Het geluid en de aanraking leken op spoken. Hij rilde en rende door. Toen hij in de buurt van de grote hal kwam bedacht hij dat hij wel naar Kruimel kon gaan. Hij zou iets verzinnen dat hij haar wilde helpen, zo’n stoere hond als hij kon natuurlijk niet gaan vertellen dat hij bang was voor spoken! Achter de volgende bocht lag de grote hal en Rakker verminderde vaart. Wat zou Kruimel denken als hij hijgend van het rennen zou binnen komen. Toen hij dichterbij kwam hoorde hij ineens een ijzingwekkend gekrijs, het kwam uit de lucht en leek op hem af te komen. Verstijfd van schrik bleef hij staan. Toen hij eindelijk weer durfde te bewegen en de bocht omliep voelde hij weer iets langs zijn hoofd strijken, snel wilde hij de grote hal binnengaan toen hij vanachter de deur een zacht geweeklaag hoorde! Hij bedacht zich geen moment, draaide zich om en rende alsof er een spook achter hem aanzat (en dat dacht hij natuurlijk ook) verder de Zoo in.

Geplaatst op 26-10-2011

In CaDoCa ging de deur langzaam open. Pengel zoefde naar binnen. “Zijn er nog kipnukkies?” riep hij richting keuken. Toen hij geen antwoord kreeg keek hij om de hoek en zag dat er niemand in de keuken was. Met een zucht plofte hij met zijn lege kliko op een kruk. “Is er niet eens een BH die me een Tomsapje kan geven.” Plotseling hoorde hij gestommel, het kwam uit de toiletten. Pluizerd kwam met de toiletbril om haar bevallige kontje uit de damestoiletten. “Potverdorie, wie maakt die toiletzittingen dan ook zo klein!” mopperde ze. Pengels bekkie viel open van verbazing, “hoe heb je dat nu voor elkaar gekregen!?”

“Ik ging gewoon zitten en ineens zat ik vast.” Pluizerd keek beteuterd, “kun jij me helpen?”

Pengel pakte de bril stevig vast en trok alsof zijn dood er van afhing, met een luid gekraak liet de zitting los en Pengel zoefde door CaDoCa als een pingpongbal over een tennistafel.

De deur ging open, Gompie, Cookie, Spunky en Danique kwamen al kwebbelend binnen. Pengel stuiterde nog rond en knalde tegen de open deur. Versuft bleef hij op de grond zitten.

“Wat is hier aan de hand? “ vroeg Gompie. “Niks, aan de hand hoor” bloosde Pluizerd die de toiletbril probeerde weg te moffelen. “Gewoon de gebruikelijke chaos.” Danique keek op het forumbord, “Oh, wat leuk! De andere zijn de Zoo aan het versieren”, kirde ze, “Zullen we ze gaan helpen? Ik heb nog ballonnen, laten we die opblazen en in de Zoo gaan ophangen.” Zo gezegd, zo gedaan. De groep vrolijke CaDoCa-gangers vertrok in een optocht richting de Zoo. Onderweg pikten ze Dani en Drollie op die ook onderweg waren naar CaDoCa.

Geplaatst op 27-10-2011

Shana liep verder de Zoo in. Wat was er toch aan de hand!? Wolf, Scrat en Jan leken echt bang. Zou er dan echt een monster in de Zoo zijn…… Ineens rook ze een sterke bitterballenlucht en kwam Fizz de hoek om. “Hee Sjaantje, ik was bitterballen gaan bakken voor Nanny en de Beppende Boppers, die zijn bij de grote hal.” Shana pikte een bitterbal van de schaal en zei: “Nou dat komt goed uit want ik ben ook op weg naar de grote hal om te kijken of alles goed is met Kruimel.” Samen liepen ze langs de struik die naast de hal stond.

Voor de deur van de hal lagen Beppie en Boppie…... Shana rende naar ze toe. “Wat is er met jullie aan de poot?” Beppie en Boppie kreunden zachtjes. “We waren op het dak om de grote hal mooi te versieren en ineens werden we van het dak gegooid. Toen Nanny ons wilde helpen hoorden we een eng soort van gejank.” Nanny kwam naar beneden wibbelen. “Ja Shana, het was echt heel eng, nog enger dan de koffieleuters.” Rilde ze. Shana keek bedenkelijk naar Fizz. Die was zo geschrokken van het hele verhaal dat zijn haren recht overeind stonden, hij leek wel een beetje op een egel. “Uhm,…..zal ik ze naar het kantoortje brengen Shana? Dan kun jij uitzoeken wat er aan de poot is.” Stotterde Fizz.

Shana knikte, “Dat is goed Fizz. Wolf, Scrat en Jan zijn daar ook al. Ik zal ze wel even bellen dat jullie eraan komen.” Shana keek naar de grote hal, “ Ik wil ook nog even bij Kruimel kijken en dan ga ik verder op zoek wie er zo loopt te spoken!” Fizz, knikte, omdat Fizz zulk stijf haar had gingen Beppie en Boppie op een pluk haar zitten, Nanny wibbelde achter hen aan richting kantoortje.

Voorzichtig deed Shana de deur open, onderaan de trap lag Kruimel. Haar toetje was wit en ze kreunde zachtjes. Geschrokken liep Shana naar haar toe. “Ohjee, Kruimel, wat is er gebeurd?” Kruimel deed haar ogen open, “Er was iemand op het dak, toen ik wilde kijken krijste het naar me en ben ik van schrik de trap afgevallen.” Kruimel rilde, "het was vast een spook!” Shana’s ogen werden groot, was er nu ook een spook in de Zoo??

“Ik ben op onderzoek want Wolf, Scrat en Jan beweren een monster te hebben gezien. Ik zal ook uitkijken naar het spook wat jou zo heeft laten schrikken.” Zei Shana dapper. ”De andere zijn naar het kantoortje, wil je met mij mee of ga je liever ook naar het kantoor.” Kruimel keek om zich heen, helemaal alleen naar het kantoor vond ze maar niks. “Ik ga met jou mee Shana, samen zullen we dit mysterie oplossen!”

Geplaatst op 28-10-2011

Wolf, Jan en Scrat zaten in het kantoortje te wachten totdat Shana weer terug zou komen. Wat was dat voor monster geweest bij de grote boom? En wat deed het monster in de Zoo? “Ohjee, als Nanny en de Beppende Boppers maar oké zijn” bibberde Wolf ongerust. De telefoon rinkelde, Wolf nam op en knikte,” Oh gelukkig en ze zijn nu hierheen op weg? Mooi. Ja, wij vangen ze op.” Wolf keek naar Scrat en Jan, “Nanny en de Beppende Boppers zijn van de grote hal gevallen. Ze hebben een spook gezien! Fizz brengt ze hierheen en Shana gaat nog verder op onderzoek.” Bang keken ze naar buiten, wat was er toch allemaal aan de hand!?

Er werd zacht op de deur geklopt, Wolf deed de deur op en daar stond Fizz met de Beppende Boppers in zijn haar. Nanny wibbelde erachter aan.

“Kom snel binnen!” zei Jan terwijl hij ongerust naar buiten keek, “Je weet maar nooit of ze nog achter jullie aan zitten.” Wolf deed de deur dicht, pakte de schaal bitterballen aan en zette deze op tafel. “Zal ik wat te drinken inschenken?” Toen ze allemaal iets te drinken hadden gingen ze met zijn alle dicht tegen elkaar aan op de bank zitten. Ze waren allemaal stil…..

Ondertussen had de vrolijke Cadoca-groep de ballonnen opgeblazen en aan touwtjes vast gemaakt. Het waren Halloween ballonnen met afbeeldingen van spoken en enge pompoen gezichten. Danique moest lachen, “Zo in het donker lijken het net echte spoken!” De groep lachte mee terwijl ze met volle trossen ballonnen langs het kantoortje liepen. “We gaan ze bij de vijver ophangen” zeiden Dani en Drollie, die moeite hadden met op de grond blijven. Bij ieder stapje wat ze deden gingen ze een stukje de lucht in.

De angstige groep die in het kantoortje zat, hoorde gegrinnik, ook hoorden ze iets langs de ramen schuren. Scrat keek door het raam en zag spoken en enge gezichten. Hij verschoot van kleur en riep: “Spoken en monsters komen de Zoo in!” Wolf sprong op, stootte zijn kop tegen de lamp waardoor het licht uitging. Iedereen kroop bibberend van angst bij elkaar. Nanny stelde voor om zo dicht mogelijk bij elkaar te blijven zitten totdat Shana terug kwam. Iedereen was het daarmee eens, en zo zaten ze daar in het donker en erg bang…….

Geplaatst op 29-10-2011

Rakker rende en rende en ineens viel hij in de vijver. Doordat hij zo hard had gerend was hij bijna in het midden van de vijver beland. Daar dreven grote waterlelies, de wortels draaiden om zijn poten. Voorzichtig zwom hij naar de kant, hijgend, nat en onder de waterlelie-slierten kroop hij op de kant.

Ondertussen waren de Cadoca-gangers bijna bij de vijver. “Stil eens allemaal”, zei Pengel, “Ik hoor geloof ik iets.” Pluizerd kwam naast hem staan en spitste haar oortjes. “Ik hoor niets.” Cookie trippelde naar Pengel, “Je hoorde vast de fontein, of Kruimel en Rakker die de dieren aan het voederen zijn.” knikte Cookie bijdehand. Pengel draaide zich om, “Nou ik wil niet zeuren, maar ik hoorde toch echt iets.” De groep stond aan de rand van de vijver. Ineens kwam er vanuit het water een groot, hijgend, zwart monster, zijn lange tentakels sleepten over de grond. Even stonden ze verstijfd van schrik. Danique liet haar ballonnen vliegen en Dani scheet bijna in Drollie’s broek. Pengel schreeuwde: “Zie je nou dat ik iets hoorde.” Maar de groep luisterde al niet meer en rende in paniek richting kantoortje. Pengel draaide zich om naar het monster om te kijken wat of wie het nu eigenlijk was. Het monster gromde naar hem. Pengel schrok zich bijna levend en zoefde als een speer naar het kantoor. Terwijl hij op de rest wachtte klopte hij op de deur. “Help, laat ons binnen! Er zit een monster achter ons aan!”

Binnen keek Wolf naar de deur, dat leek wel Pengel. Hij stapte tussen de andere dieren door en deed de deur op een kiertje open. Daar stond Pengel en in de verte zag hij Pluizerd, Danique, Gompie, Dani en Drollie, Cookie en Spunky aan komen rennen. “Laat ons alsjeblieft binnen,” zei Pengel, “er zit een groot eng monster achter ons aan.” Wolf deed de deur verder open, “Kom snel binnen allemaal!” De hele groep rende naar binnen. “Wat is het hier donker”, piepten Dani en Drollie angstig. “Dat is mijn schuld”, antwoorde Wolf, “Ik zal een nieuw lampje in de lamp draaien dan hebben we in ieder geval weer licht.”

Nanny wibbelde naar Gompie, “Wat hebben jullie gezien?” vroeg ze bezorgd. Gompie rilde, “Uit het water van de vijver kwam een groot, zwart, hijgend monster met lange tentakels.” Jan en Scrat kropen bibberend bij elkaar, “Dat is hetzelfde monster wat ons bij de grote boom aanviel!”

“Ohjee”, snikte Nanny, die nu bijna in tranen was, “En mijn kleine Schonedochter is daar buiten met arme Kruimeltje!” Wolf keek de groep eens rond, “Ik mis er nog een paar die zouden de hapjes maken en hierheen brengen. Als ze maar niet het monster tegenkomen.” “Het enige wat we kunnen doen is hier op Shana en Kruimel wachten…..en waar is Rakker toch?” zei Pengel.

“Ach, Rakker is een stoere hond”, zei Pluizerd, “Die kan dat monster wel aan!”

De dieren maakten het zich comfortabel in het kantoortje en wachten op wat nog ging komen.

Geplaatst op 30-10-2011

Ondertussen was het een flinke bende in de keuken van Hoteldebotel. Saartje en Kira waren een Russische eiersalade aan het maken, Beertje zat Leila te pesten die een grote zalmsalade stond te maken. Felix en Sproet hielpen Lucky en Yuki met een flinke tonijnsalade en Baerke en Rocky sneden pompoenen in stukjes. Pluim liep rond en hield iedereen aan het werk. “Let op Saartje, je staart hangt bijna in de mayonaise! Beertje niet van de zalm snoepen. Yuki pak jij die schaal eens. Rocky, je moet gezichten in de pompoenen snijden.”, riep hij in het rond. “We hebben niet veel tijd meer we moeten straks alles naar het kantoortje in de Zoo brengen!” Iedereen werkte hard door. Toen alles klaar was werd alles netjes ingepakt en in een grote kar geladen. “Als we nu met zijn alle trekken dan kunnen we zo de hapjes naar de Zoo brengen.” Stelde Pluim voor.

Iedereen duwde en trok en de kar kwam langzaam in beweging. “Op naar de Zoo”, gilde Beertje enthousiast, “Ik wil naar Shana!”

Freddie en Bono stuiterden naast Beertje, “Al de andere zijn al in de Zoo, die gingen alles versieren, dat hebben we gehoord van Gompie.” Lucky en Yuki gingen spontaan ook stuiteren, ”Oh, dat wordt straks dus heel gezellig! Als ze maar niet onze hapjes opeten.” Baerke liep te zeulen met een flinke pompoen, “Zijn we er al bijna?” “Ja, ik zie het licht branden in het kantoortje, kom op ff doorlopen!” zei Pluim. In het kantoortje zaten de ongeruste dieren te wachten. Gompie hoorde gestommel en keek door het raam naar buiten. “Daar komen de hapjesmakers!” Wolf keek op, “Laat ze snel binnen.” “Hier zijn de hapjes”, Felix kwam met een grote schaal het kantoor in, “waar kan ik dit weg zetten?” Pengel zoefde naar de keukendeur, “Kom maar hier, achterin is een grote koelruimte voor het eten van de dieren in de Zoo”, zei hij, “daar kunnen de hapjes bewaard worden.” De groep kwam binnen met grote schalen met de lekkerste hapjes. “Zijn er ook kipnukkies”, kwijlde Pengel, “Ik heb zo’n trek in kipnukkies!” Wolf schoot in de lach, “Dit zijn de hapjes voor morgen Pengel, ik ben er dan ook maar ik ga geen nukkies bakken. Ik wil ook weleens gewoon feesten zonder in de keuken te staan.” Pengel keek beteuterd. “Maar ik heb zo’n trek in kipnukkies.” Wolf gaf hem een klopje op de schouder en zei, “Als Shana en Kruimel straks ook hier zijn zal ik wel kipnukkies bakken.” “Waar zijn Shana, Kruimel en Rakker eigenlijk?” vroeg Pluim. “Nou ga allemaal maar zitten dan zullen we je het allemaal vertellen”, zei Nanny en begon het hele verhaal te vertellen.

Geplaatst op 31-10-2011

Shana en Kruimel liepen door de donkere, stille Zoo. “Wat zou er toch aan de hand zijn?” vroeg Kruimel. “Het is vast allemaal gemakkelijk te verklaren,” zei Shana, “ Wat er op het dak gebeurde bijvoorbeeld, jij schrok van de Beppende Boppers en zij van jou.” Kruimel schoot in de lach, “Ja, nu ik er zo over nadenk geloof ik dat je gelijk hebt. Maar dat monster weet ik nog niet hoor…” Shana keek rond in de nu rustige Zoo, “Ik weet het ook niet Kruimel maar we komen er vast achter!”

Ze liepen verder en kwamen bij de vijver. Daar lag in het donker iemand op de grond, het hijgde en kreunde als of het gewond was. Shana en Kruimel renden naar het hoopje ellende. Gelukkig had Shana een knijpende kat meegenomen zodat ze wat licht hadden. Ze scheen op het ‘iets’ en zag groene slierten rondom een zwart nat lijf. Kruimel bibberde, “Is dit het monster?” Shana slaakte een zucht, “Het lijkt er wel op Kruimel.” Kruimel deinsde achteruit, “Moeten we dan geen hulp gaan halen straks pakt hij ons!” Shana keek van het monster naar Kruimel, “Zie je het dan niet Kruimel??” Kruimel schudde haar hoofd, “Ik zie een eng monster en een dappere Shana maar ik ben bang! Zou hij Rakker opgegeten hebben?” Shana schoot in de lach, het monster kreunde klagelijk. Het leek wel of hij iets wilde zeggen. “Kruimeltje toch, dit is Rakkertje!” Kruimels ogen werden groot, “WAT??” Ze kwam voorzichtig iets dichterbij en zag de lieve ogen van Rakker treurig naar haar kijken. Rond zijn bek zaten groene slierten waterlelie zodat hij niet kon praten, hij was kletsnat en hij hijgde. Kruimel giechelde, “Ohjee….een zwart hijgend monster met tentakels.” Shana lachte mee, “Oh, oh, arme, Rakker, kom we zullen je uit de waterlelies bevrijden.” Toen hij los was schudde hij het water uit zijn vacht, het water spetterde over Shana en Kruimel die natuurlijk kletsnat werden. “Er zit een monster in de grote boom”, gromde Rakker, “Hij wil ons allemaal opeten. En bij de grote hal is een spook.” Verbaasd keek hij naar Kruimel, “Ik dacht dat het spook jou te pakken had.” Shana stuiterde van plezier, “Oh, malle Rakker”, gierde ze uit, “In de boom zaten Jan en Scrat om er een slinger in te hangen en bij de grote hal waren de Beppende Boppers bezig met versieren!” Rakkers ogen werden groot, het is dat hij zwart is ander hadden ze kunnen zien dat hij bloosde, “ Uhm, oh, tja….ik was niet bang hoor”, grijnsde hij, “Ik was alleen op zoek naar hulp om de andere te redden.” Shana kon niet bijna niet meer stoppen met stuiteren, “Iedereen was bezig om de Zoo te versieren voor het feest van morgen. En jullie waren de diertjes aan het voeren. Ik denk dat jullie elkaar zijn tegen gekomen en van elkaar zijn geschrokken.” Kruimel stond te schuddebuiken van het lachen, “Oh wat zijn we dom geweest!” Kruimel pakte Rakker bij zijn poot, “Kom we gaan snel naar het kantoortje want daar zitten nog een heel stel bange vrienden!”

Gedrieën liepen ze naar het kantoor. Onderweg zag Shana een grote tros ballonnen in een struik hangen. “Wat zonde dat die hier zo hangen, ik zal ze meenemen dan kunnen we die morgen bij de vijver hangen.” Zei Kruimel.

Shana deed de deur van het kantoor open en daar zaten alle vrienden die het grote openingsfeest zouden gaan vieren angstig bij elkaar. Nanny snikte  “SHANA!!! We waren zo ongerust. Waar is het monster, heb je het gevangen?” Shana keek de groep vriendjes rond, “Natuurlijk heb ik het monster gevangen”, zei ze stoer, “Ik heb hem meegenomen.” Kruimel knikte, “We hebben het vreselijke monster gevangen.” Ze kon haar lachen bijna niet meer inhouden. De groep keek angstig naar Shana en Kruimel, “Waar is hij dan? En wat heeft hij met Rakker gedaan?” vroegen ze in koor.

Shana en Kruimel deden een stapje opzij en daar stond Rakker, er hing nog een sliertje waterlelie over zijn schouder en hij hijgde nog licht. “Allemaal, hier is het monster.” Proestte Shana lachend uit.

De vriendengroep keek elkaar eens aan en daarna keken ze allemaal naar Rakker en barsten in lachen uit. Shana vertelde wat er precies was gebeurd.

En zo kwam het allemaal toch nog goed….het feest kan gevierd worden of toch niet……???

SlagroomPluisje loopt met een grote schaal slagroom naar de Zoo. Dat ze uitgerekend haar hebben gevraagd om voor de slagroom te zorgen. Ze zucht en neemt nog een likje uit de schaal. “Nou moet ik ook nog de trap op naar het Theehuis.” Ze kijkt omhoog, wat veel treden……langzaam gaat ze de trap op, eenmaal boven kan ze over de Zoo uitkijken. Het is donker en heel stil. Ze rilt, terwijl het niet echt koud is. Plotseling hoort ze een zacht ruisend geluid boven haar, een krijsend, kreunend geluid geeft haar de koude rillingen. Haar staart wordt zo dik als een kerstboom, ze rent snel het theehuis in en doet de deur dicht. In een hoekje gaat ze zitten met de schaal slagroom tussen haar pootjes. Helemaal alleen zit ze daar te snikken. Als troost houdt ze de schaal slagroom stevig vast. De zoete geur dringt in haar neusje en langzaam begint ze te likken…………

In het kantoortje kijkt Shana de kamer rond, “Waar is SlagroomPluisje?”

EINDE

Met dank aan: Shana, Kruimel en Rakker, Wolf, Beertje en Leila, Nanny, Fizz, Evony, Danique, Gompie, Freddie en Bono, Jan en Scrat, Felix, Teigertje, Nora, Cookie en Toffee, Sproet en Tijger, Pluizerd, Dani en Drollie, Lucky en Yuki, Spunky, Pluim, Beppie en Boppie, Pengel en de eitjes, Baerke en Rocky en SlagroomPluisje.