Halloween 2012- De roadtrip (Hyves 2012)

Voor het jaarlijkse Halloweenfeest op Hyves schreef ik altijd een griezelverhaal. Een aantal weken voor het feest konden vrienden zich opgeven voor een rol in het verhaal. Ongeveer twee weken voor Halloween werd er dagelijks een deel geplaatst. Het laatste deel werd altijd op de dag van Halloween geplaatst.

Ik heb dat, met veel plezier, drie jaar gedaan. Toen stopte Hyves ermee......

Hieronder het eerste verhaal. De dikgedrukte namen zijn dierenvrienden die zich voor een rol in het verhaal hadden opgegeven. Ohja, het verhaal gaat over dieren! Er doen verschillende dieren in dit verhaal mee, katten, honden, cavia's en vogels.

Geplaatst op 17-10

Freddie en Bono lagen verveeld op bed. Hun Gientje was weer eens de hele week op stap en ze waren dus alleen thuis. Freddie gaapte en strekte zich lang uit. Bono mepte verveeld naar een speelgoedmuisje. “ Ik verveel me”, zuchtte Freddie, “ik wil iets leuks doen.” Bono keek haar slaperig aan. “Ik wil spannende avonturen beleven!” Freddie keek uit het raam,waarom konden ze nou niet naar buiten. Bono ging rechtop zitten, likte eens aan haar voorpootje en zei: “ We zouden bij onze vriendjes op bezoek kunnen gaan.” Freddie keek haar aan, “Ja, maar hoe komen we buiten?”  Bono grijnsde, “Oma komt ons straks eten brengen, als we vlug zijn kunnen we dan naar buiten glippen.”

Freddie keek met grote ogen naar Bono, wat een prachtidee! Geduldig wachten ze op de komst van oma.

Geplaatst op 18-10

Plotseling hoorden ze gestommel bij de voordeur, ze hoorden de stem van oma, die kwam natuurlijk hun voer neerzetten. Freddie en Bono keken elkaar aan, dit was hun kans. Oma zwaaide de deur open en riep: “Bono, Freddie, ik heb lekkere hapjes voor jullie!” Freddie en Bono namen een grote sprong en renden langs oma de deur uit. Op weg naar avontuur!

Samen renden ze de straat uit, in een parkje bleven ze hijgend staan. “Oke, en nu? Waar gaan we als eerste heen?” vroeg Freddie opgewonden. Bono dacht kort na en zei: “Ik zou zeggen eerst naar Gaia, maar die is niet thuis. Dus gaan we op weg naar Rakker.” Freddie knikte, dat was een goed idee. Ze keken elkaar aan, ademden eens diep in en gingen op weg naar Rakker.

Geplaatst op 19-10

Na een lange, lange, heel erg lange, had ik al gezegd lange?, reis kwamen ze eindelijk aan bij het huis van Rakker. Rakker lag languit op de bank, in zijn bek zaten allemaal houten pionnen. “Fjeddjie, Bjonjo! Wjat jeuk djat jullie er sjsijn!” Freddie en Bono keken met grote ogen naar Rakker, wat bedoelde hij nou te zeggen?? Voorzichtig kwamen ze wat dichterbij, ze vonden Rakker toch wel erg groot en ook een beetje eng. Ook zagen ze een arm onder Rakker vandaan steken, en toen ze nog wat beter keken zagen ze ook een been. Opeens hoorden ze een vrouwenstem mompelen : “Zeg Rakker, het is nu wel genoeg hoor, ik ben zowat platgeknuffeld.” Verschrikt sprongen de rode zusters op de kast en keken toe hoe een vrouwmens onder Rakker vandaan kroop. Rakker spuwde de pionnen uit en gleed met een grijns van de bank. “Simone, kijk nou eens wie er zijn”, blafte hij vrolijk, “Bono en Freddie zijn op visite!”

Geplaatst op 20-10

Natuurlijk snapte Simone geen woord van Rakkers geblaf, haalde haar schouders op en ging in de keuken naar de het liedje Simone van The Kik luisteren.

“Wat leuk dat jullie er zijn, maar waarom zijn jullie hier eigenlijk?” vroeg Rakker.  Freddie legde uit dat ze zich erg verveelden en besloten hadden om bij hun hyves vriendjes langs te gaan. Ze hadden een lange lijst van vriendjes waar ze langs zouden gaan. Het laatste adres was het Uilenhuuske waarna ze weer naar huis zouden gaan.

Rakker ging bijna stuiteren van plezier, dacht aan zijn zwakke rug en stuiterde toch maar niet. “Oh, wat een leuk idee! Ik zou wel mee willen maar ik kan Simone niet alleen achter laten.” zei Rakker beteuterd. De poezendames keken naar Simone die in de keuken zat mee te blerren met het liedje. De koude rillingen liepen over hun rug (zo mooi vonden ze het). “Naar wie gaan jullie eigenlijk hierna naar toe?” vroeg Rakker. De dames lieten hun lange lijst zien en Rakker zag allemaal bekende namen op de lijst. Nu vond hij het nog jammerder dat hij niet mee kon. Freddie stond op, “we moeten nu echt weer verder. We zullen iedereen een knuffel van je geven.” Bono knikte. Rakker gaf ze een poot vol snoepjes en zwaaide met zijn staart tot ze de straat uit waren.

Geplaatst op 21-10

Toen de zusjes niet meer te zien waren ging Rakker weer naar binnen. De Beppende Boppers vlogen vanuit de plafondlamp naar beneden en gingen op de tafel zitten. Rakker keek bedroefd, “Wat jammer nou dat ik niet meekan.”  Bep keek eens naar Bob en Bob keek eens naar Bep. “Wil je zo graag mee?” Rakker knikte en keek naar Simone die nog steeds muziek zat te luisteren. “Maar ik kan Simone toch niet achterlaten…” Bep en Bop hupsten dichterbij…. “En als wij nou op Simone letten?”  Rakker keek op, “Zouden jullie dat echt willen doen?” Bep en Bop knikten. “Natuurlijk!”

Rakker sprong op, “Dan ga ik Gaia ophalen en gaan we snel achter de meiden aan! Ik zag dat ze na Slagroom Pluisje en Shana naar Jip en Kruimel gaan, dus ik weet waar ik heen moet!” Hij gaf Simone nog een flinke lik en rende snel naar de deur, op naar Gaia. Toen hij bij haar huis aan kwam was ze niet thuis. Mae vertelde dat ze een wandeling aan het maken was. “He wat jammer nou, ik wilde vragen of ze meeging op reis.” Rakker legde uit wat er die ochtend gebeurd was en dat hij nu achter Freddie en Bono aan ging. Op dat moment kwam Gaia net thuis. Ze hoorde van het plan en hoefde niet na te denken. “Natuurlijk ga ik mee!” Ze gaven Mae een flinke knuffel en gingen op weg.

Geplaatst op 22-10

Freddie en Bono liepen de straat uit, “Wat jammer dat Rakker niet mee kon.” Bono knikte, “Ja, erg jammer.” Langzaam liepen ze verder. Ze kwamen langs een weiland waar een grote hooiberg stond. Freddie rende erheen, “Kom Bono, dan doen we hier ff een dutje voordat we weer verder gaan.” Bono stuiterde haar al voorbij en nam een diepe duik in het zachte hooi. Ze klommen helemaal naar boven, maakten een kuiltje in het hooi en vielen al snel in slaap.

Inmiddels waren Gaia en Rakker goed op weg. Ze hadden gerend en waren ook bij de hooiberg aan gekomen. Gaia keek naar de hooiberg, “Oh Rakker, kijk een hooiberg. Zullen we lekker ff rollebollen in het hooi?” Rakker keek haar glunderend aan. Dat wilde hij wel en samen sprongen ze in het hooi. Er kwam een hooisprietje in Gaia’s neus en ze moest flink niesen en hoesten. Rakker wilde haar helpen maar gleed weg waardoor de halve hooiberg instortte. Met een geproest vielen ze uit de hooiberg.

Freddie en Bono lagen nog heerlijk te soezen toen ze ineens de hooiberg voelden schudden ook hoorden ze rare geluiden. Bono keek angstig naar Freddie, “Wat is dat? Wie zit er in het hooi?” Freddie pakte Bono beet, “Ik heb weleens gehoord dat er rare lui langs de weg zijn….enge liefters. Misschien willen die liefters ons pakken!” Bono ging helemaal bibberen van angst. “Kom op, dan gaan we gauw weg.” Maar voordat ze ook maar een poot konden verzetten stortte de hooiberg in elkaar en rolden Freddie en Bono het weiland in. Bono en Freddie draaiden hun staartjes in elkaar en renden zonder ook nog maar om te kijken verder het weiland in.

Geplaatst op 23-10

Ze renden en renden totdat ze niet meer konden. Moe ploften ze in de berm. “Zouden ze nog achter ons aan zitten?” vroeg Freddie en keek angstig om zich heen. Bono rilde, “Ik weet het niet, maar laten we vlug naar SlagroomPluisje en Shana gaan. Daar zijn we veilig!” Freddie knikte. Snel gingen ze verder, het huis van hun vriendjes was vlakbij!

Ondertussen bij de hooiberg…...

Gaia en Rakker lagen nog wat na te hikken van het lachen. “Wat hebben we er een bende van gemaakt!” giechelde Gaia. Rakker viste nog wat hooi uit zijn vacht en zei “Dat rollenbollen is een beetje uit de poot gelopen.” Hij keek naar de lucht, “Kom Gaia, laten we snel naar SlagroomPluisje en Shana gaan. Ik denk dat Freddie en Bono daar ondertussen al zijn.” Gaia knikte, sprong op en liep de weg op. Rakker keek het weiland in, het leek wel of er in de verte twee rode stipjes in het gras te zien waren. “Rakker!!! Kom nou!!!” Gilde Gaia vanaf de weg. Hij schudde zijn hoofd en liep naar Gaia, “Oke, laten we gaan.”

Freddie keek telkens achterom, zouden ze nog gevolgd worden? Het leek wel of ze iets hoorde ritselen daar in de berm…en wat was dat gekras in die boom? Ze wilde Bono niet bang maken en zei daarom maar niets. Bono was weer helemaal opgewekt en babbelde vrolijk, “Oh straks zijn we bij Shana! Dan ga ik lekker stuiteren en slagroom likken met Pluisje.” Ze liepen langs een vijver waar een groep van zo’n 13 eenden versuft langs het water zaten, verderop zagen ze het huis van Shana en SlagroomPluisje. Dat was gemakkelijk te herkennen omdat er een groot net over het balkon was gespannen. Een grote grijze poes zat daar te mauwen, “Shana, SlagroomPluisje, kom eens gauwmauw kijken. Volgens mij komen daar Freddie en Bonomauw aan!”

Geplaatst op 24-10

De deur ging open, SlagroomPluisje stond met een witte toet in de deuropening. Freddie keek met grote ogen naar dat witte snuitje. “Freddie en Bono, wat leuk dat jullie er zijn.” Sprak Pluisje en trok de beide dametjes naar binnen. “Shanabanana, kom eens even uit de hangzak,” zei ze terwijl ze Freddie en Bono voor zich uit de kamer in duwde, “We hebben visite” Vanuit de hangzak die in een hoek van kamer hing, klonk een luide geeuw en twee witte pootjes staken over de rand van het middelste kussen. Shana keek omlaag naar Freddie en Bono die stilletjes stonden te kijken, ze stuiterde uit de hangzak en gaf Freddie en Bono een stevige knuffel. “Wat leuk dat jullie er zijn!” Freddie knikte en Bono begon van de zenuwen te stuiteren. “Zeg Shana, waarom heeft Pluisje zo’n wit toetje?” vroeg Freddie. Shana keek naar Pluisje en schoot in de lach, “Hahaha, Pluisje, je snuit zit onder de slagroom.” Pluisje likte verbaasd over haar toetje en inderdaad er zat nog wat slagroom. “Ik had net een schaaltje slagroom gelikt. Maar vertel, hoe komt het dat jullie hier op bezoek zijn?” Freddie zakte op een kussen en begon te vertellen. Pluisje en Shana luisterden aandachtig en schrokken van het avontuur in de hooiberg. “Tjee wat een avontuur! Waar gaan jullie straks naartoe?” “We gaan naar Jip dan kan hij ons buikje kroelen,” zei Bono. Freddie stootte haar aan, “En Kruimel knuffelen…” Pluisje keek naar buiten, “Het wordt al bijna donker als jullie voor de nacht bij Kruimel en Jip willen zijn moeten jullie opschieten!” Shana kwam met een tasje uit  de keuken,”Kijk hier hebben jullie wat lekkers voor onderweg.” De meisjes knuffelden nog even flink en gingen weer op weg.

Sjaan was nog niet in haar hangzak gedoken of ze hoorde gestommel bij de deur. “Pluisje, ga jij eens kijken, er iemand bij de deur!” Pluisje liep voorzichtig naar de deur….een donkere schaduw stond in de poort…zouden dat die liefters zijn waar Freddie en Bono het over hadden gehad?? “Pluisje, doe eens open! Wij zijn het Rakker en Gaia!” Pluisje slaakte een zucht van opluchting en deed de deur open. “Wat komen jullie nou doen?” Rakker vertelde het hele verhaal. “Freddie en Bono zijn alweer op weg naar Kruimel en Jip” zei Shana, “maar ik heb een goed idee. We gaan met jullie mee, dan maken we er een roadtrip van met een eindfeest bij het Uilenhuuske!” Gaia flapperde met haar oren, “Oh, wat een leuk idee!” Ze plaatsten een bericht bij Nanny Branny en gingen met z’n alle op weg naar Jip en Kruimel.

Geplaatst op 25-10

Het viertal liep door de stad naar het huis van Jip en Kruimel. Op de markt waren de kramen net aan het opruimen. Toen ze langs een groentestal liepen viel er een grote bak met tomaten om. Rakker liep naar Gaia’s bevallige achterwerk te kijken en zag de tomaten te laat. Hij stapte op een tomaat, gleed weg en viel languit in de tomatenberg. Het tomatensap spoot in het rond zodat alle roadtrippers onder de tomatenpuree zaten. Shana rolde gierend van de lach door de tomatenpuree, haar mooie witte vachtje was helemaal rood, “Oh, Pluisje nu ben je helemaal rood. Een tomatenPluisje.” Pluisje zat met een grijns in de puree, “ Gaia, rood staat je goed.” Rakker keek beschaamd naar zijn vriendjes, “Sorry, ik lette even niet goed op.” Het was maar goed dat hij zwart en nu rood van de tomaten was anders konden ze hem zien blozen. Gaia kon er ook om lachen, “Geeft niets joh, we zijn vlak bij de Rijn daar kunnen we ons wassen dan zijn we weer netjes schoon.” Ze glibberden uit de tomatenpuree en gingen op weg.

Ondertussen waren Freddie en Bono al bijna bij Jip en Kruimel, ze waren erg moe van het lopen. Toen ze bij de Rijn kwamen gingen ze aan de oever uitrusten, aan de overkant konden ze het huis van Jip en Kruimel al zien, maar om er te komen moesten ze nog een brug over die een eindje verderop lag. Ze lagen samen met hun pootjes omhoog achter een klein struikje dat langs de kant stond toen ze ineens gemompel hoorden. Stilletjes kropen ze wat verder in het struikje, “Zouden dat de liefters zijn?” vroeg Freddie aan Bono. “Ik weet het niet, maar het lijken wel meer stemmen.”

Eindelijk waren Gaia, Rakker, Shana en Pluisje bij de Rijn aangekomen. De vrienden liepen elkaar te plagen “Grrrrrr, ik ben het grote tomatenmonster, “riep Pluisje. “Hahahaha, wat ruik je zuur! Volgens mij ben je ZuurPluisje,” lachte Shana. Gaia schudde haar oortjes waardoor de tomatenpuree in het rond spetterde, “Grauw ende grom, ik ga jullie allemaal opeten!” Rakker hield het niet meer van het lachen en rolde over het gras, hij rolde zo hard dat hij het water in rolde en proestend weer boven kwam.

Freddie en Bono zaten muisstil,…uhm…ik bedoel poesstil in het struikje, wat hoorden ze nou? Waren er monsters die hun wilde opeten? Er vielen wat spetters in de struikje…tot hun ontzetting waren het rode spetters................... Bono werd bijna wit van schrik, “BLOED!!! We moeten vluchten, de liefters willen ons opeten!!” Freddie en Bono bedachten zich geen moment en renden zo hard dat ze bijna uit hun vachtjes renden over de brug naar Jip en Kruimel. Ze bonkten hard op de deur…”Laat ons alsjeblieft binnen,” jankte Freddie, “Enge liefters willen ons opeten!”.

Kruimel hoorde het gebons en deed snel de deur open, “Tjee, Freddie en Bono, wat is er aan de hand? En wat doen jullie hier?” Freddie en Bono liepen snel naar binnen en deden de deur dicht, “We zijn op reis om bij onze vriendjes langs te gaan, maar we worden achtervolgd door enge liefters.” “En nu willen ze ons ook nog opeten,” snikte Bono. Jip kwam erbij zitten en knuffelde de dames eens flink, “Niet bang zijn, jullie zijn nu veilig. Kom dan kunnen jullie wat eten en drinken en ons alles vertellen.” De meisje vertelden het hele verhaal, buiten werd het steeds donkerder. Toen ze klaar waren met vertellen was het bijna helemaal donker buiten. Ze besloten bij Jip en Kruimel te overnachten, de volgende ochtend zouden de enge liefters vast weg zijn en konden ze weer veilig op weg.

Geplaatst op 26-10

Langs de Rijn lag de vriendengroep nu met z’n alle in het water. Ze spetterden elkaar nat en lachten luid. Druipend kropen ze op de oever. “Zo kunnen we natuurlijk niet naar Jip en Kruimel,” zei Gaia, “We zijn kletsnat.” Shana knikte, “Daar staat een prima struikje, daar kunnen we lekker liggen. Tegen de ochtend zijn we weer droog en gaan we naar Jip en Kruimel.” De vrienden kropen in het struikje dicht bij elkaar en al snel vielen ze in slaap.

De volgende ochtend, al heel vroeg, vertrokken Freddie en Bono. Ze hadden een lang tocht voor de boeg want ze gingen naar Felix, Teigertje en Nora. Ze knuffelden met Kruimel, bedankten Jip voor de buikkroelsessie en gingen weer op pad.

Jip ging op zoek naar een appel om mee te spelen en Kruimel wilde net de kong aanvallen toen er op de deur geklopt werd. Ze hoorden de stem van Pluisje, Kruimel deed snel de deur open, “Pluisje en Shana wat leuk! Oh, en Rakker en Gaia zijn er ook. Wat een verrassing!” Jip trippelde dichterbij, “Nou dat is ook wat, Freddie en Bono waren hier ook net!” De vriendenclub knuffelde en lachte, “Ja, we zijn op zoek naar de dames want we willen mee,” riep Shana. “Jaaaa, we zijn aan het roadtrippen,” riep Gaia terwijl ze naar binnen stuiterde.

Jip keek Kruimel aan, “Ooooh Kruimepruimpie, zullen we ook meegaan!?” Kruimel keek de vrienden aan, “Natuurlijk gaan we mee! Maar we moeten opschieten want de dames zijn al onderweg.”

“Oh, en we moeten oppassen voor enge liefters, die zitten achter Bono en Freddie aan.” zei Jip, “Als ik die engerds tegenkom, dan…, dan…, dan….krab ik ze!”

De vriendjes keken met bewondering naar Jip, wat een stoere kater was het geworden. Kruimel pakte haar knapzak (waar ze stiekem haar kong in had gestopt) en stapte naar buiten, “Kom op vriendjes, we gaan op roadtrip!”

Ondertussen waren Bono en Freddie in Utrecht aangekomen. Ze wisten niet precies waar ze moesten zijn en liepen (een beetje verdwaald) door de stad. Opeens zag Bono  een hele, hele, heeeeele grote toren. “Als we daar in klimmen kunnen we misschien het huis van Felix zien,” stelde Bono voor. Freddie vond dat een goed idee en samen klommen ze naar boven. Helemaal bovenin de toren was een kleine ruimte met kleine smalle openingen, je kon over heel Utrecht heen kijken. De ruimte zelf was de klokruimte, grote klokken hingen hoog bovenin de toren, in het midden van de vloer zat een groot gat waardoor de koorden van de klokken liepen. Er viel maar weinig licht door de smalle raampjes waardoor het erg schemerig was. Bono keek naar buiten, “Kijk volgens mij woont Felix daar.” Freddie knikte, “Dan gaan we maar weer op weg,” zei ze en draaide zich om toen ze plotseling een enorm lawaai hoorde.

Geplaatst op 27-10

Ook de club roadtrippers was inmiddels in Utrecht aangekomen. Er werd overlegd wat ze nu het beste konden doen toen Rakker de grote toren zag. “Zullen we naar boven klimmen, misschien zien we Freddie en Bono wel lopen.” De groep vond dat een goed idee, toen ze bij de toren waren kreeg Gaia de bibbers. “Hij is wel heel erg hoog” Rakker knikte. Jip stond van spanning te stuiteren, “Ik wil wel naar boven!” Kruimel durfde ook wel. Pluisje keek in de toren, er hing een groot touw, “Als jullie nou aan dit touw gaan hangen dan trekken we met z’n alle heel hard aan het touw. Als we dat dan loslaten worden jullie naar boven gehesen, dat scheelt weer klimmen.” Jip vond dat een prima idee, omdat het lastig is om met z’n tweeën aan een touw te hangen klom hij bij Kruimel op haar rug. Kruimel pakte het touw stevig vast en de groep trok aan het touw. Helemaal achteraan stond Shana, “Ene, tweeje.......drie!” De groep liet het touw los en Kruimel en Jip schoten naar boven. “Whoooooeeeeeeee,”gilde Jip en Kruimel krijste van angst. Door het trekken aan het touw kwamen ook de klokken in beweging en begonnen krakend heen en weer te slingeren.

Freddie keek met grote ogen de kleine ruimte in, wat was door voor herrie? Bono wees met haar pootje naar het gat in de vloer, “ Kijk Freddie er komt iets naar boven.” Ze hoorden een vreselijk geluid, het was een soort schreeuwen en krijsen tegelijk. De dames stonden stokstijf van angst te kijken toen er een groot beest met een grote bult op zijn rug door het gat naar boven kwam. Bono pakte Freddie bij haar pootje en rende naar een uitkijk opening, “Kom Freddie, ik heb hier steentjes uit de muur zien steken. Zo kunnen we naar beneden klimmen.” Freddie keek nog eens om naar het griezelige beest wat in de schemer niet goed te zien was maar nu over de vloer kroop. Het had een heleboel poten en twee staarten en maakt een vreemd geluid. Ze knikte naar Bono, “Kom op, wegwezen!”

De meisjes klommen voorzichtig langs de toren naar beneden. Bono wees naar een flat aan de overkant, “Daar wonen Felix, Teigertje en Nora!” Snel renden ze naar de flat en gingen naar binnen.

Kruimel kwam met een plof op de vloer van een kleine ruimte terecht, Jip zat nog stevig op haar rug. “Oef,” kreunde ze. “Woeeeeewiewauw!” brulde Jip, “Wat was dat gaaf.” Hij tuurde de ruimte in en dacht iets te zien bewegen bij een smalle opening in de muur. Hij wilde vragen wie daar was maar kreeg een hap stof binnen en hoestte en proestte alsof het een lieve lust was. Toen hij weer opkeek waren de schimmen weg. Hij draaide zich om naar Kruimel die nog op de vloer lag en hielp haar overeind. “Kijk er zijn hier een soort raampjes,” zei hij terwijl hij naar de openingen wees, “daar kunnen we naar buiten kijken.” Ze keken naar buiten en zagen de stad onder zich liggen, aan de overkant zagen ze de flat van Felix, “daar zijn Freddie en Bono waarschijnlijk al,” zei Kruimel. “ Kom dan gaan we snel naar beneden om de anderen te halen.”Jip knikte, en keek nog eens naar beneden. Het leek wel of er twee rode vlekjes langs de muur naar beneden kropen. “Waar blijf je nou!” riep Kruimel. Vlug liep hij naar de trap en volgde Kruimel naar beneden.

Geplaatst op 28-10

Felix, Teigertje en Nora waren gelukkig thuis en vonden het erg leuk dat Freddie en Bono langs kwamen. De dames vertelden van hun avonturen en de enge liefters die hun zelfs tot in Utrecht gevolgd waren. Felix krabde eens onder zijn kin en zei: “Misschien moeten jullie naar Bair. Ik heb gehoord dat iedereen bang voor hem is.” Teigertje sprong op, “Dat is een goed idee! Die enge liefters zijn vast bang voor Bair!” Freddie en Bono knikten, “Dat is inderdaad een goed idee.” Bono keek bedenkelijk, “Ik weet alleen niet zo goed hoe we bij Bair komen.” Freddie dacht heel hard na....”Ik weet het! We gaan naar ome Sjors! Die kan ons vast helpen.” Nora stuiterde in het rond, “Oh wat een goed plan! Jullie kunnen hier de achteruitgang nemen, dat weten die liefters vast niet. Dan kunnen ze jullie niet meer volgen.”

De dames namen uitgebreid afscheid en gingen via de achteruitgang op weg naar Sjors.

Niet veel later ging de bel, “Wie zou dat nou zijn?” vroeg Felix zich af terwijl hij naar de deur liep. Voor de deur stonden de roadtrippers. Het hele gezelschap moest natuurlijk knuffelen en toen ze allemaal klaar waren vertelden ze van hun reis en het feest bij Nanny Branny. “Wat een gewldig goed plan,” riep Nora enthousiast, “zullen we met ze mee gaan?”

Ze draaide zich naar Felix en Teigertje en zag dat ze alle klaar stonden om te vertrekken. “Kom op,” zei Felix, “De dames zijn op weg naar Sjors.” Snel vertrok achter Freddie en Bono aan. Zou het ze nu dan eens lukken om ze te vinden?

De dames hadden flink haast gemaakt (ze waren inmiddeld toch wel erg bang) en kwamen aan het eind van de middag bij Sjors aan. Sjors zat in de tuin bedenkelijk naar een hekje te kijken. “Hallo ome Sjors.” Sjors keek op, een grote glimlach verscheen op zijn snoet. “Freddie en Bono! Wat leuk dat jullie er zijn.” “Ome Sjors, we hebben uw hulp nodig,” zei Bono terwijl ze naar het hekje liep. Sjors kwam wat dichterbij, “Wat is er aan de poot? De meisjes vertelden het hele verhaal. “En nu willen we dus Bair vragen of hij de liefters wil wegjagen.” “Hmmm, dat doet Bair vast wel voor jullie. Hij woont hier wel ver vandaan, maar als jullie hard lopen dan moeten jullie vanavond wel bij Bair kunnen zijn.”

Bono kijk met grot ogen naar Sjors, “kunt u niet mee om de weg te wijzen?” Sjors schudde zijn hoofd, “Ik zou wel willen maar ik weet niet hoe ik door dat hekje heen kom...”

Freddie haalde haar schouders op, “Dat weet ik ook niet....dan gaan we wel alleen. We geven wel een berichtje als we bij Bair zijn.”

Sjors stond treurig achter het hekje, “Dag meisjes doe voorzichtig!” En zwaaide tot hij ze niet meer kon zien.

Geplaatst op 29-10

De meisjes renden zo hard als ze konden in de richting die Sjors ze had gewezen. Na een tijdje kwamen ze in de straat waar Bair woont. Ze zagen een hondje in de tuin spelen met een grote berg blaadjes. “Hoi Bair,” riep Bono blij. Bair schrok en dook in de berg met balderen. Freddie liep wat dichterbij, Bair was eigenlijk maar een klein hondje. Hij was zelfs kleiner dan Rakker, was iedereen nou echt zo bang voor zo’n klein hondje? “Bair?” riep ze naar de berg met bladeren. De berg bibberde een beetje en een klein stemmetje klonk vanuit de berg, “Wie is er op zoek naar Bair?” Freddie en Bono keken elkaar aan, “Wij, Freddie en Bono, we willen aan hem vragen of hij ons kan helpen.” Een spits snuitje stak uit de bladerberg, “Helpen? Met wat?” Freddie vertelde het verhaal van de liefters en dat ze een stoere hond nodig hadden om de engerds weg te jagen. Het hondje stapte uit de berg, schraapte zijn keel en zei met een zware stem, “Ooohh, maar dan ben je aan het goede adres! Ik ben Bair en iedereen is bang voor mij.” Bono was zo blij, ze vloog Bair om zijn hals en knuffelde hem stevig, “Oh, wat fijn! We hebben je gevonden! Wil je alsjeblieft met ons mee gaan?” Bair knikte, “Natuurlijk ga ik mee,” zei hij stoer. “Waar gaan we heen?” “We zijn op weg naar het Uilenhuuske, maar we gaan eerst nog langs Danique.” Bair liep de straat op, “Nou kom op waar wachten we nog op?” Freddie wees naar het bos dat aan het eind van de straat lag, “Als we door het bos gaan, zijn we snel bij Danique!” Bair keek naar het bos....het werd al bijna donker en dan in dat enge bos rondlopen? Hij wilde niet laten merken dat hij dat eigenlijk maar eng vond en knikte, “Oké, laten we dan maar gauw gaan.” samen liepen ze de straat uit, aan de rand van het bos keek Freddie nog eens om. Ze hadden al een tijdje niet van de liefters gehoord.....zouden ze het opgegeven hebben?

Sjors zat nog steeds naar het hekje te kijken, hoe kon hij nu aan de andere kant komen? Opeens hoorde hij stemmen achter zich, toen hij zich omdraaide zag hij de groep roadtrippers staan. “Hoi Sjors!” zei Gaia en gaf hem een stevige knuffel. “Heb jij misschien Freddie en Bono gezien?” vroeg Felix. Sjors kinkte, “Ja, ze waren hier vanmiddag om te vragen of ik ze kon helpen,” Hij keek bedroefd naar het hekje, “Maar ik weet niet hoe ik door of langs dit hekje kom dus zijn ze nu op weg naar Bair.” De groep keek hem met grote ogen aan.... Shana’s bekkie viel van verbazing open, Pluisje zag dat en duwde snel haar bekkie weer dicht. Sjors keek de groep aan, “Maar wacht eens.......hoe komen jullie in mijn tuin? Hoe zijn jullie nou om dat hekje geraakt?” Gaia begon te grinniken, “Sjorsie toch. Je kunt aan de andere kant toch gewoon door het struikje heen.” Rakker rolde over de grond van het lachen en Jip stuiterde met Shana in het rond. Gelukkig kon Sjors er ook om lachen, “Hihihihi, wat dom van mij! Maar nu zijn Freddie en Bono helemaal alleen naar Bair toe.” Rakker vertelde dat ze achter de dames aan reisden om feest te gaan vieren bij het Uilenhuuske.  Sjors keek de groep aan, “Mag ik met jullie mee?” De hele groep stuiterde van plezier. “Natuurlijk!” gilden ze in koor. Ze wurmden zich door het struikje en gingen snel op weg. Bij Bair aangekomen zagen ze naast een grote berg blaadjes een briefje aan een paal hangen. Bericht aan mens: ik ben met Freddie en Bono op weg naar het Uilenhuuske. We maken een tussenstop bij Danique. Stond er met hanenpoten geschreven. Kruimel wees naar het bos, “ Als we via het bos gaan zijn we snel bij Danique.” Nora tuurde naar het dichte bos, het leek wel of ze Freddie en Bono met een klein hondje zag aan de rand van het bos. Shana riep, “Laten we dan snel gaan.” Toen Nora weer keek was er niets meer te zien, ze pakte Teigertje bij de poot, “Leuk een boswandeling!”

En de groep roadtrippers ging op weg.

Geplaatst op 30-10

Rakker ging voorop want hij was de grootste. Daarachter volgde de groep alsof ze in polonaise liepen. Rakker stampte flink met zijn poten en duwde takken opzij. Hij stapte op een jong boompje, Gaia liep achter hem en stapte ook op het boompje maar toen Rakker eraf stapte vloog het boompje weer omhoog en lanceerde Gaia. Gaia slaakte een kreet en kwam een stukje verderop in een bosje varens neer. Rakker schrok en rende achter haar aan. Shana liep vlak achter hem en werd door een weg zwiepende tak de lucht in geslingerd. Ze bleef hangen aan een tak waar ze zielig begon te mauwen. Ondertussen was de hele groep nu in paniek. Kruimel rende in het rond en struikelde over een boomstam. Jip stuiterde in het rond en dacht dat de liefters er waren, “Kom maar op!” brulde hij. Felix en Teigertje wilden wegrennen, draaiden zich om en liepen tegen elkaar, versuft bleven ze op de grond zitten. Nora wilde achter SlagroomPluisje schuilen maar die zag een witte paddenstoel voor slagroom aan. Ze nam een flinke hap en zag toen ineens allemaal roze konijntjes, “Kom konijntje, doe maar wiebelen, wiebelen.” Kirde ze met een vreemde stem. Sjors schreeuwde luid, “Doe nou eens rustig!” De hele groep kwam langzaam tot rust, “Doe nou even kalm, er is niets aan de hand.” zei Sjors, “Rakker, help jij Gaia uit die varen. Teigertje kun jij Shana uit de boom halen? Jip zorg jij voor Kruimel en Slagroom Pluisje ga zitten en houd je mond!”

Toen de groep weer rustig was zei Sjors, “ We moeten opschieten, we gaan niet naar Danique maar meteen naar het Uilenhuuske.” Iedereen was het met hem eens, de groep pakte SlagroomPluisje ( die nog steeds liep te kirren over roze konijntjes) bij de poot en gingen weer op weg.

In datzelfde bos liepen ook de zusjes met Bair. Ze hoorde ineens een lawaai van jewelste. Het leek wel of er iets door de lucht vloog. Ook hoorde ze een gekrijs, gegil en gebrul. De meisjes verschuilden zich achter Bair, “Daar heb je de liefters.” Bair keek het bos in, hij hoorde een ijzingwekkend gemauw en het leek wel of hij een heks hoorde kirren. “We moeten maken dat we wegkomen,” zei hij en rende met de meisjes het bos uit.

Hijgend bleven ze staan, toen ze opkeken zagen ze dat ze bij Danique in de straat stonden, “Daar woont Danique”, gilde Bono, “Kom dan gaan we snel naar binnen.”

Toen er hard op de deur werd geklopt deed de mams van Danique vlug de deur open. Ze keek verbaasd naar het drietal dat angstig voor de deur stond, “Kom snel binnen, wat is er aan de hand?” Freddie en Bono vertelden van hun reis en de enge liefters. Bair vertelde wat er in het bos gebeurd was, “Die liefters hebben nu hulp van een reus die met stenen gooit, en er is ook een heks bij!” De mams van Danique schrok van het hele verhaal, “Maar jullie zijn dus onderweg naar het Uilenhuuske?” “Ja, maar we durven niet meer verder,” zei Bono angstig. “Dat is geen probleem” zei de mams, “Ik breng jullie met de auto!”

Freddie was weer helemaal blij, “We moeten nog wel iedereen laten weten dat er feest is in het Uilenhuuske.” “Ook geen probleem, “ zei de mams en plaatste een bericht op hyves.

Freddie en Bono kropen naast Danique in de auto zo konden ze lekker met haar knuffelen. Bair ging naast mams zitten. “Wat fijn dat we nu die liefters niet meer tegen zullen komen!” zei hij met een zucht terwijl de auto richting het Uilenhuuske vertrok.

Geplaatst op 31-10

Na een klein tijdje kwamen ze aan bij het Uilenhuuske. Het was helemaal in Halloweenstijl versierd. Het zag er erg griezelig uit. De mams van Danique parkeerde de auto voor de deur en toeterde, “Zo weet Gaby (dat is de mams van de dieren in het Uilenhuuske) dat we er zijn.” Gaby deed de deur open en liep naar de auto om de bezoekers te helpen met uitstappen. Bair keek naar Gaby, wat waren dat toch voor schimmen die rond haar heen zweven....het leken wel katten en honden. Freddie en Bono stuiterden uit de auto, “Bindy, Galvin , Kio en Brutus!” De dieren huppelden in een kring rond. Bair kwam ook uit de auto, “Hallo allemaal!” Kio gaf hem een flinke lik, “Hey Bair, wat leuk dat je er bent.” Ondertussen brachten de mams Danique naar binnen, die werd natuurlijk weer uitgebreid geknuffeld.

Toen het hele stel binnen was moesten Freddie en Bono alles over hun spannende avontuur vertellen.  Gaby vroeg zich af of de enge liefters nu weg waren en de mams van Danique vertelde dat ze de liefters niet gezien hadden. “Zie je nou, ze zijn bang voor me,” grijnsde Bair.

De roadtrippers liepen flink door. SlagroomPluisje begon langzaam bij te komen, “Waarom houden jullie me zo stevig vast,” vroeg ze terwijl ze zich losschudde, “Ik kan heus wel zelf lopen.” De groep moest een beetje lachen en liep achter de zwalkende Pluis aan. “Zijn we er al Rakker,” vroeg Gaia. Rakker tuurde in de verte. “Daar is het,” hij wees naar een huisje, “daar is het Uilenhuuske.” De groep haastte zich verder. Bij het Uilenhuuske aangekomen stelde Shana voor om via de achterkant naar binnen te gaan, dat was veel makkelijker omdat ze met zo veel waren. De roadtrippers liepen om de huizen en gingen het pad op naar het Uilenhuuske.

Bair spitste zijn oortjes, “Horen jullie dat ook?” vroeg hij, “Het lijkt wel of ik stemmen hoor.” De zusjes trokken een beetje wit weg, “Ohnee, zijn de liefters hier nu ook al?” Kio liep naar de voordeur, “Ik ruik niets vreemd.”  Bair luisterde aan de deur, hij hoorde nu niets meer, “Misschien hoorde ik gewoon de wind.”

De roadtrippers waren in de tuin aangekomen. Daar lag een flinke laag grind, er zaten wat kippies te tokken en er was een grote vijver met hele grote vissen. “Vissie, vissie , vissie” kwijlde Shana, “Kom maar vissie.” “Nee Shana,” bromde Rakker, “Die visjes mag je niet eten.” Teigertje stond bij de kippen te kijken, er kwam een flinke kloek op hem af en pikte door het gaas naar hem. Teigertje schrok en stapte naar achter, zo op de staart van Gaia. Die gilde alsof ze geslacht werd, “Auwauwauwauwauw!” Rakker draaide zich naar Gaia en zwiepte met zijn staart zo Shana de vijver in,”Vissies hier kom ik!”gilde ze nog voordat ze met een grote plons in de vijver belandde. Pluisje rende naar de vijver om haar te helpen het grind kwam tussen haar tenen en de steentjes vlogen in het rond. Kruimel probeerde de kippen die nu bang aan het tokken waren weer rustig te krijgen, maar werd door het gaas heen gepikt.  Jip rende rond om de kiezels van het grind te ontwijken, Nora zat onder een bankje verstopt en Sjors stond met open bekkie alles te bekijken.

Binnen in het Uilenhuuske hoorden ze het vreselijke lawaai in de tuin. “De liefters!!!” schreeuwden ze bang. Ze kropen allemaal dicht tegen Danique, wat waren ze bang.

Bindy kroop onder de bank vandaan, “Liefters of niet, ze zitten in mijn tuin en ik zal ze krijgen!” stoer liep ze naar de deur. Kio kwam bij haar staan, “ Ik zal je helpen, die enge liefters moeten maar eens een lesje leren!”

Ze gooiden de achterdeur open en zagen...................................................................

Gaia met een dikke staart, een drijfnatte Shana en SlagroomPluisje, Rakker, Teigertje met een kras op zijn snuitje, Kruimel die onder de kippenveertjes zat en nog een boel andere vriendjes die in de tuin zaten of lagen.

“Sorry,” stamelde Felix, “het zit zo....Teigertje en Gaia...toen Rakker, Shana...”

Kio lachte, “Ik denk dat ik wel weet wat er aan de hand is.” hij draaide zich naar de bange dieren achter zich, “Komen jullie ook even kijken wie de enge liefters zijn.” Bindy moest lachen, “ Hele enge liefters.”

Freddie, Bono, Bair, Danique en mamsen keken naar buiten en zagen de roadtrippers staan. “We zijn jullie achterna gereisd om met jullie te feesten hier in het Uilenhuuske.” zei Rakker.

“achja, dat wilde ik nog zeggen,” zei Gaby, “Er was een bericht op hyves geplaatst dat jullie met al de vriendjes hier feest komen vieren.”

Freddie en Bono keken met grote ogen naar al hun vriendjes......”Wat leuk!”

Het tuinhek ging open en daar kwamen Mika, Kyra, Bearke en nog veel meer vriendjes aan.

Het kampvuur ging aan, de hapjes en drankjes werden uitgedeeld en de vrienden vierden feest tot diep in de nacht.

Einde!